IK HEB EEN BURN-OUT!

Op mijn blog is het al wat langer stil op wat persberichten na, zoals jullie al gemerkt hebben. Ik hou ontzettend veel van mijn blog en ondanks de vele twijfels en emoties wist ik één ding zeker: ik wil weer gaan bloggen, het idee dat allaboutbertina.nl niet meer zou bestaan kon ik gewoon niet over mijn hart heen krijgen. De laatste maanden waren echt een rollercoaster aan emoties en gedachtes. Voor wie mij langer volgt weet dat ik heel erg positief en vrolijk in het leven sta en een echte duizendpoot ben die moeilijk kan stil zitten maar toch ging het (ontzettend) mis. Ik heb een burn-out!

Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed waar ik moet beginnen en hebben verschillende factoren een enorme invloed op elkaar gehad. Dit is niet iets wat de laatste maanden heeft gespeeld maar al heel veel langer zonder dat ik het misschien door had. Stress en moe zijn is niet erg, ik denk dat iedereen dat wel eens ervaart en soms moet je even doorbijten om iets gedaan te krijgen. Het wordt een probleem als dit blijft gebeuren en jezelf geen tijd en rust gunt om dingen te verwerken of om weer even op adem te komen en maar door blijft gaan alsof je één of andere robot bent. Ik kan heel erg moeilijk stil, ben mega perfectionistisch, ben een duizendpoot en vaak cijfer ik mezelf compleet weg.

Daarnaast had ik nog steeds te maken met mijn knieblessure, ging het thuis allemaal even niet zo goed betreft mijn vaders gezondheid en stortte ik mij compleet op school en examens. Kortom, mijn lichaam maakte de beslissing dat het genoeg was, en ik moest stoppen om deze marathon te rennen zonder pauzes te nemen. Ik was uitgeput, ik kon niet meer! En ik had heel erg het gevoel dat er geen tijd was om het even rustig aan te doen ondanks dat ik daar zo hard aan toe was. Ik heb echt momenten gehad dat ik uit het niks boos, geïrriteerd of in tranen kon uitbarsten. Soms ging het maar om iets kleins waarvan je soms denkt ‘waar gaat dit over’ en soms zelfs zonder enige reden. Ik voelde me soms heel erg alleen, niet gezien en niet gehoord ondanks de lieve mensen om mij heen die zich oprecht veel zorgen over mij maakte. Het is lastig te omschrijven hoe ik mij heb gevoelt en welke gedachtes er allemaal door mijn hoofd gingen.

Ik was mezelf aan het gek maken: psychologische spelletjes met mezelf aan te spelen, mezelf na beneden aan het halen alsof ik voor niemand goed genoeg was of niks goed kon doen. Het is lastig te omschrijven wat je mee maakt als je in een burn-out zit omdat iedereen met een burn-out dingen anders ervaart. Daarnaast kreeg ik ontzettend veel lichamelijke klachten, mijn lichaam had letterlijk op stop gedrukt. Ik was en bleef maar moe, hoofdpijn, misselijk, geen energie, duizelig, emotioneel, prikkelbaar, bloedneuzen, weinig tot geen concentratie, dingen sneller vergeten, slecht tot niet slapen, geen plezier meer hebben in dingen die ik deed, geen zin hebben in eten en zo kan ik nog wel even doorgaan want de lijst met klachten gingen nog verder dan alleen dit. Ik heb momenten gehad dat ik meerdere keren per dag naar bed ging omdat ik gewoon even weer tot rust moest komen omdat ik dan dood op was, ik heb dagen non-stop gehuild…ik heb me echt verschrikkelijk gevoelt. Het hoefde voor mij allemaal even niet meer.

Lang heb ik gedacht dat het allemaal wel weer vanzelf over ging, dat het een fase was waar ik even door heen moest en gewoon enorm toe was aan vakantie tot mei. Na lang ontkennen en vele gesprekken met mijn zus, vader en vriend besloot ik met mijn enorme lijst met klachten hulp te gaan zoeken en een afspraak te maken bij de huisarts. Ergens hoopte ik dat het mezelf wel weer zou lukken om mezelf weer te worden maar ergens wist ik ook dat ik het niet alleen kon en dat er geen andere uitweg meer was. Na een gesprek bij de huisarts ben ik doorgestuurd naar de praktijkondersteuner. Een praktijkondersteuner is iemand die de huisarts ondersteund bij begeleiding en behandeling van patiënten met psychische, psychosociale of psychosomatische problemen.

Bij haar had ik elke donderdag een afspraak staan en gingen we samen in gesprek over wat er allemaal speelde, om te kijken hoe ik weer uit de burn-out zou kunnen komen en welke dingen mij weer positieve energie zouden geven. Een burn-out gaat niet zo maar over ook dat is een heel proces en dat is ook bij iedereen anders. Door de gesprekjes met haar merkte ik dat ik mezelf langzaam weer de oude begon te voelen. Ik kreeg steeds meer zin om dingen te gaan doen. Hobby’s die ik opzij had geschoven zoals mijn blog. Alles gaat stapje voor stapje. Soms met twee stapjes voor uit en soms met drie stapjes achteruit maar uiteindelijk kom ik wel vooruit maar het zijn stapjes met veel pauzes. Het is een kwestie van tijd en jezelf de tijd gunnen om te herstellen want een burn-out is iets heel heftigs en het kan letterlijk iedereen overkomen.

Reviews en andere contant maken waren nog wat stapjes te ver maar ik probeerde wel weer om persberichten te posten. Soms was ik dagen bezig met één persbericht, niet omdat het veel werk was maar omdat mijn lichaam aangaf dat het soms weer genoeg was en tijd was om wat anders te gaan doen of om juist weer rust te nemen. Ik heb heel erg geleerd als mijn lichaam zegt: genoeg is genoeg om daar dan ook naar te luisteren en dingen dan even te laten voor wat ze zijn. Ik hoef de marathon niet in één dag te lopen en ik mag wat vaker nee zeggen en tijd nemen voor dingen.

Ik blog al 7 jaar en ik zou niks liever doen want zoals jullie weten mijn blog is mijn kindje en is mij ontzettend dierbaar. En nu hoor ik je denken van ‘maar dan gaat het nu toch juist weer goed met je?’. Ja het gaat inderdaad een heel stuk beter met mij dan begin dit jaar maar dat betekend niet dat ik er ben en de burn-out overwonnen heb. Nee, het is zeker iets waar ik nog een langere tijd mee te maken heb maar ik leer nu wel hoe ik ermee om moet gaan en ik probeer het beste ervan te maken. Ik wil weer vooruit kunnen kijken en niet meer achteruit. Hoe het verder gaat betreft het posten van artikelen heb ik geen idee. Ik doe het even op mijn eigen tempo en daarvoor vraag ik jullie begrip. Ik hoop in de toekomst weer 4 keer per week te kunnen posten maar op dit moment ben ik blij met elk nieuwe artikel die ik online zet want elk artikel is er weer één.

Ik vond dat ik jullie deze uitleg verschuldigd was omdat ik zo lang niks van mij heb laten horen en soms was ik er wel en dan weer niet. Hopelijk is het nu een beetje duidelijk, sorry als sommige dingen een beetje waag zijn of dingen door elkaar lopen, ik heb geprobeerd om het zo goed mogelijk te verwoorden maar weet dat zo’n artikel als dit ontzettend veel van mij vraagt. Mocht je het hele verhaal tot het einde hebben gelezen wil ik je daar ontzettend voor bedanken. Ik snap dat er misschien nog vragen zijn en voel je vrij om deze te stellen in een reactie. Ik probeer alles zo goed mogelijk te beantwoorden.

Dikke knuffel en veel liefst, Bertina

Volg allaboutbertina | Bloglovin’ – Instagram – Facebook – Twitter – Pinterest