PERSOONLIJK│ALLES IS ANDERS

Op 23 augustus vertelde ik in mijn laatste persoonlijke artikel dat het al een langere tijd niet goed met mij ging en dat ik in een burn-out ben geraakt. Een artikel die ik toen maanden had uitgesteld om te schrijven maar ik vond dat ik eerlijk moest zijn tegen jullie maar vooral tegen mezelf. Nu zo’n 8 maanden later is is een hoop veranderd. Ik praat je graag even bij, lees je mee?

Om heel eerlijk te zijn weet ik niet zo goed waar ik precies moet beginnen want er is onwijs veel gebeurd. Misschien moet ik gewoon beginnen bij de vraag ‘hoe gaat het nu met je?’, ‘goed!’. Ik heb de afgelopen maanden ontzettend hard aan mezelf gewerkt, veel gesprekken gevoerd met diverse mensen, gehuild maar vooral geaccepteerd dat de situatie nu eenmaal zo was. Ondanks dat het niet zo goed met mij ging probeerde ik het beste ervan te maken en dat was niet altijd even makkelijk. Het zijn complete gevechten en psychologische spelletjes die je met jezelf aan het voeren bent. Soms had ik hele goede dagen waarop ik heel veel kon doen en mij echt goed voelde en ik had soms ook dagen dat ik niks kon, alleen maar boos en verdrietig was en het liefst in bed bleef liggen. Ik heb momenten gehad dat ik gewoon overal mee wilde stoppen, klaar met de wereld en iedereen om mij heen. Ik heb mij ongelofelijk ellendig en vaak onbegrepen gevoelt.

Hoe moeilijk het ook was, ik bleef gewoon naar school gaan. Ik zat in een overlevingsmodus waar ik niet uit kon. Ik kon vanuit school ervoor kiezen om een half jaar rust te nemen maar dat zou betekenen dat ik dan vertraging zou krijgen en alles op een later moment kon inhalen of het beste ervan maken en dingen los laten betreft deadlines en eventueel wat minder hoge cijfers. Je raad het al, ik ben voor het laatste gegaan. Ik kon er niet aandenken dat ik nog langer zou doen over mijn studie, niet zou kunnen diplomeren met mijn klas en laat staan de stress dat ik alles moest gaan inhalen. Hoe slecht het ook met mij ging: ik miste geen enkele les, ik haalde elke deadline en zelfs aan mijn cijfers was het niet te merken dat ik een burn-out had.

Ik heb de afgelopen maanden onwijs hard aan mezelf gewerkt (mentaal en fysiek) om op tijd ‘voldoende’ hersteld te zijn om stage te kunnen lopen maar ook om het vol te kunnen houden. Ik heb letterlijk de afgelopen maanden de pauzeknop in gedrukt gehad, ik moest letterlijk opladen om weer door te kunnen. Inmiddels zijn we heel wat maanden verder en heb ik geen school meer maar loop ik 5 dagen in de week stage bij een fotograaf. Ondanks de lange en intensieve werkdagen hou ik dat prima vol. Ik merk dat dit mij zo goed doet, geen stress meer van school maar gewoon lekker veel praktijk ervaring op doen. Daarnaast heb ik het daar onwijs naar mijn zin waardoor stage geen energie van mij vraagt maar positieve energie oplevert waardoor ik het zo goed volhou.

Veel dingen die ik gewoon niet meer kon doen omdat de energie er niet meer voor was maar ook het plezier in veel dingen was gewoon helemaal weg. Ik merk dat het steeds een stukje beter met mij gaat en nee dat betekend niet dat ik al helemaal volledig weer de oude ben maar ik weet wel dat ik op de juiste weg zit. Naast de 40 uur die ik in de week maak met stage is er ook steeds meer ruimte en energie om andere dingen te kunnen doen en dat voelt geweldig! Ik ben weer aan het sporten maar ook het bloggen ben ik weer aan het oppakken. Ondanks dat het nu zo goed met mij gaat hou ik in mijn achterhoofd dat ik herstellende ben en dat ik moet oppassen voor een terugval. Ik moet gewoon heel goed letten op mijn eigen grenzen en deze bewaken. Leren dat goed soms ook gewoon goed is, dat ik niet alles op één dag hoef te doen en dat het oké is om de volgende dag verder te gaan. De druk en de verwachtingen naar mezelf niet zo hoog leggen. Minder druk maken over wat anderen van mij vinden of welke verwachtingen zij hebben waar ik aan moet voldoen, kortom meer focussen op mezelf en niks van anderen aantrekken, vaker nee zeggen en vooral mijn perfectionisme niet in de weg laten staan. Sommige dingen kan ik niet veranderen aan mezelf, ik ben wie ik ben! Wat ik wel kan veranderen is het leren omgaan met dingen zodat het mij niet opnieuw overneemt zodat ik niet weer die ene grens over ga.

Ik ben heel blij dat ik weer plezier heb gevonden in het bloggen en dat het weer deel uit maakt van mijn leven. In juli bestaat allaboutbertina alweer 7 jaar! Hoe vaak ik ga uploaden of wanneer de reviews weer online komen, ik weet het niet. Ik doe wat voor mij goed voelt en ik zie het wel…even geen verwachtingen creëren. Bedankt voor het lezen van dit artikel, jullie lieve berichtjes en vooral dat jullie mij nog niet zijn vergeten.

Heel veel liefde en een dikke knuffel voor jullie!